De kleine verbouwing
KEUKEN EN ENTREE
Op enig moment was er voor de keuken extra werkruimte nodig , vooral om voorbereidingen voor partijen te kunnen treffen en extra koeling .
Maar waar dit te situeren ?? ; op een gegeven moment dacht ik aan de kelders onder Hemingway maar die moesten ook vanuit de kelderruimten onder St. Joris bereikbaar zijn . Weer met Jan Weyts om de tafel en het was mogelijk een doorbraak te maken met een goederenliftje naar boven , We zouden dan ook via het binnenplaatsje achter Hemingway richting de keuken van De Draak moeten doorbreken , ook dat bleek mogelijk .
We zouden daar na de Vastenavond 1991 aan beginnen zo bedacht ik , na dat volksfeest ( zeker niet mijn feestje ) is het toch altijd “ een bende “ dus dan pakken we maar door .
Er waren twee kelders onder Hemingway waarvan we de eerste aan de keuken toe bedeelden en in de tweede ( zijde Fortuinstraat ) zouden we de wasserij plannen , twee grote gasgestookte drogers en twee grote wasmachines ( 10 en 20 kg. ) alles van het merk Miele moesten daar geplaatst worden , wij verzorgden de was voor de gasten en de bewassing van al het badgoed van de hotelkamers en kokswas zelf ; binnen een aantal jaren verdien je op deze manier de apparatuur terug en ga je besparen t.o.v. huren incl. bewassen ..
De wasmachines zouden ook op het warm water aangesloten moeten worden , dat scheelt in elektra verbruik en gasgestookte drogers zijn sneller en goedkoper in gebruik . Afvoer etc. zou direct aangesloten worden op de opvangkelder ( in de tijd uitgegraven en met grote betonringen geplaatst met pomp op het riool door mijn voorganger voor de toiletten in de kelder )
Die verbouwing zat uiteindelijk toch wat ingewikkelder in elkaar dan ik in eerste instantie dacht . Ook de rookgasafvoer moest boven de kap van Hemingway uitkomen .
Uit de rekensommen bleek dat deze verbouwing en investering in alle apparatuur uit de kasstroom gefinancierd kon worden ; dus aan de slag ermee !!!!
Er waren geen tegenvallers ( het “terrein “ was tenslotte bekend ) en eind september zat deze “ klus “ erop ; mooie betegelde kelders , extra ruimte voor de keuken en een doorgang van Hemingway naar de keuken van De Draak dat scheelde lopen voor de bediening .
Mensen in keuken en bediening ook happy ; mijn filosofie was en is dat je eerst gastgerichte investeringen doet en daarna aan het “ back of the house “ gaat beginnen ( gasten brengen omzet dus winst die je voor het “ werkgedeelte “ kunt inzetten ) .
Na een periode van 1 ½ jaar zonder verbouwing begon het toch weer te “ kriebelen “ ; ik bleef naar de achtergevel van de Gouden Leeuw kijken maar ik wist dat ik hiervoor geduld moest hebben . Nog eens kritisch naar de onderste raampartij van de voorgevel van De Draak gekeken en naar de entree . Dat waren klapdeuren en dat was niet erg handig voor de gasten met koffers , er werd natuurlijk wel zoveel mogelijk hulp geboden maar dat kon niet op elk moment van de dag .
Daarbij heb ik de luifel die tegen de voorgevel aan was gezet door mijn voorganger nooit “ een schoonheid “ gevonden en het nam voor binnen teveel licht weg ; dit leek me wel een leuk projectje .
De voorgevel van De Draak wilde ik meer “ grootsteedse “ allure geven , andere deuren voor het comfort van de gasten en de onderste raampartij aanpassen ; ook zo meer licht binnen .
Dus weer met huisarchitect Jan Weyts om de tafel , na alle verbouwingen waren we goed op elkaar “ ingespeeld “ en kon ik mijn ideetjes prima overbrengen . Ik had een soortgelijke entree al eens eerder gezien dus het moesten twee kolommen worden ( Franse zandsteen ) , timpaan erop en een opgang maken voor gasten die van een rolstoel gebruik maakten. Ik had toen al het idee om op enig moment ook een fraai transparant winterterras voor alle drie de panden te plaatsen dus die vloer moest dan ook maar gelijk gelegd worden met vloer verwarming buizen erin , die konden dan later zo gekoppeld worden . Ook dat werden mooie zandstenen tegels van 80 x 80 .
Er moest ook een fraaie Draak op het timpaan komen maar wat de beeldhouwer daar uiteindelijk “ van gefabriceerd “ heeft mag Joost weten , het “ rare ding “ heb ik dan toch maar op laten zetten en is door de Burgemeester en onze drie dochters onthuld in juni 1993 .
Het geheel was erg fraai , automatisch werkende deuren , meer licht binnen en De Draak had grootsteedse allure . Dat rare ding op het timpaan bekijk ik zelden , inmiddels wordt er gewerkt aan een echte Draak ( van brons ) die kracht uitstraalt zoals het hoort !!!!
Inmiddels was bekend dat wanneer “ Jan en Frans “ samen aan tafel zaten er weer iets “ uitgebroed “ werd ; en …… dat klopte ook .
We zouden dat nog regelmatig doen.