Beste Prijsgarantie
 — 
Vul hier de inlogcode in

De spanning loopt op

Op enig moment werd ik gebeld door het hoofdkantoor van ABN AMRO te Amsterdam , een van de heren van de beoordelings commissie wilde een afspraak met me maken , het was de heer Huijstee ( meen ik me te herinneren ) . Hij wilde het bedrijf zien en met mij een gesprek hebben , hij begreep dat dit moest plaatsvinden op de vrije dag van de heer en mevrouw Oirbans.

De afspraak werd gepland in oktober 1984. Intussen gingen de gesprekken met de andere mogelijke koper gewoon door en die vroeg mij wat meer haast te maken met mijn onderzoeken ; hij wilde er eind van dit jaar , zo zei hij ,  een klap op geven ( 1984 ) . Dat gesprek vond telefonisch plaats , hij was in Amsterdam voor zaken , hij vloog daar enkele keren per kwartaal naar toe om daar zijn belangen te behartigen . Hij woonde permanent in Spanje .

Ik beloofde hem zo veel mogelijk haast te maken zodat er , wat mij betrof , zo snel mogelijk klare wijn geschonken kon worden ( dat wordt wat mij betreft geen Rioja dacht ik toen ) .

8 oktober 1984 ; om 11.00 uur ontmoette ik de heer Huijstee in het café van De Draak ; een scherpe geest die zijn ogen heel goed de kost gaf . Het gesprek dat in de voorloper van Hemingway plaats vond was erg indringend ,” to the point “ ; het voelde als mondeling eindexamen HHS . Het gesprek duurde ongeveer 3 kwartier en daarna vroeg hij of hij , met mij als gids , even het hotelgedeelte mocht zien en daarna het restaurant , Meizaal en keuken .

Na bezichtiging dronken we nog een kopje koffie en werd ik weer heel indringend aangekeken .

“ Dat wordt een hele uitdaging mijnheer Hazen “ en “ weet u toch echt zeker dat u dit wilt ? “ . “ U bent getrouwd , u heeft twee dochters en jullie verwachten een derde kind !! “ .

Mijn antwoord liet niets aan duidelijkheid over en bij het afscheid maakte hij me duidelijk dat hij mijn enthousiasme bij de commissie over zou brengen .

Hij wilde nog wat aanvullende gegevens zoals een onderbouwing voor de raming van nieuw hotelkamer en restaurant meubilair – stoffering   dat toen nog in gebruik was als koffieruimte ; de heer Oirbans zag er indertijd niets in om daar het restaurant te situeren .

Ik zegde hem toe dat ik gedetailleerde offertes zou opvragen bij de diverse leveranciers en die hem zou toesturen .

Die had ik binnen 13 dagen in huis ( Halsteren ) ; na een week belde de heer Huijstee mij thuis op en zei me dat er met een positieve houding naar mijn plannen werd gekeken maar daar mocht ik niets uit concluderen .

De definitieve conclusie zou nog wel enige tijd vergen .

Intussen hadden de heer Oirbans en de andere gegadigde voor aankoop van De Draak een afspraak gepland in De Draak en ik kreeg te verstaan dat ik daarbij werd verwacht ; de plannen voor verbouw etc. die door de heer X waren gemaakt zouden doorgesproken worden .

Het tijdsbestek , het aantal kamers dat De Draak zou gaan tellen , het niveau van inrichting dat van mij werd verwacht en de huurprijs na verbouw . Dat was , zoals eerder gezegd echt 4x slikken , maar ik bleef onverstoorbaar “ blik niet helemaal op oneindig “ .

Ik vertelde dat het geheel “ me wel aansprak maar dat een 5 sterren inrichting voor Bergen op Zoom niet haalbaar zou zijn “ De enige 5 sterren hotels staan in Amsterdam , geen enkele in de provincie laat staan West Brabant “ . Ik gaf duidelijk aan dat ik niet in een 5 sterren hotelexploitatie mee zou gaan en dat het 4 sterren moest worden . Ik gaf duidelijk aan dat ik me nog nergens toe verplichtte of verplicht achtte , ik had nog geen enkele toezegging van welke financier ook zo gaf ik duidelijk aan .

Prima , zo werd me te verstaan gegeven maar dat verandert niks aan de huursom ( hij dacht me dus in de tang te hebben ) : wederom een bewijs dat de door mij uitgezette marsroute de juiste bleek te zijn . Ik had me inmiddels ook bedacht dat de koper mogelijk een ander scenario voor ogen had ; de marsroute over het “ zakelijk lijk “ van Frans Hazen en gezin .

Laat Frans Hazen maar lekker investeren , zijn spaarcentjes er in steken , een tijd fors worstelen en dan failliet . Koop ik de inventaris voor een prikkie op en daarna zet ik een compleet vernieuwd en ingericht hotel in de verhuur . Laat de champagne maar knallen in Amsterdam !!!!

Begin december kom ik weer terug naar Bergen op Zoom mijnheer Hazen en dan gaan we tekenen zo werd me te verstaan gegeven . Mijn reactie was dat ik de bankier zou manen tot spoed . Er werd een datum vastgesteld 6 DECEMBER 1984 .

Ik had niemand verteld over dit traject , ook mijn vrouw en familie niet , ik wilde koste wat kost mijn vrouw en gezin vrijwaren van deze ( schier ) ondraaglijke spanning “ aap wat heb je mooie jongen “ spelen tegen twee partijen , medewerkers van De Draak overal buiten houden

Mijn vrouw was in verwachting van onze Esther en ik wilde haar op geen enkele wijze belasten met wat voor spanning dan ook !!! 

Op 4 december kwam het verlossende woord vanuit de bank “ Mijnheer Hazen , we gaan met u mee “ !!!! “ U moet zich realiseren dat wij een groot vertrouwen in u stellen want na realisatie van het totaal plan is de solvabiliteitsratio met uw eigen inbreng amper 5 % “ .

We gaan de UITDAGING met u aan !!!!!!!!!!! .

Geld is nooit een streven voor me geweest en is het nog steeds niet , ik wist al dat ik een enorme verantwoording op mijn schouders zou laden t.o.v. bedrijf , medewerkers en gezin , maar ik wilde De Draak de “ status “ geven die het in mijn ogen verdiende en dat wilde ik zelf doen en niet als huurder !!

Thuis gekomen in Halsteren zat mijn vrouw Trix met de twee meisjes Dagmar en Kirsten in de woonkamer van Klaverblad 25 . “ Schat weet je wie De Draak gaat kopen ? “  Twee ogen als dessertbordjes keken me aan “ WIJ !!! “ , dat vergde enige uitleg en toelichting ( al onze centjes , spaarcenten etc. in de hypotheek tot aan de schoenveters toe ) maar zoals ik wel wist wat de reactie van Trix zou zijn , “ nou dat gaan we dan doen !!! “ . Ze was tenslotte ook opgegroeid in een milieu van perfecte ondernemers , ze runde een fraaie zaak in de Fortuinstraat , ze kende dus ook als geen ander het klappen van de zweep !!

Afspraak gepland met de accountant en fiscaal jurist de heren Eilander en Mijnsbergen ; zij waren inmiddels op de hoogte en er werd een afspraak gepland op hun kantoor , toen nog in de Stationsstraat te Bergen op Zoom .

5 december daar en er werd vanuit hun kantoor , in de middag , naar de heer Oirbans gebeld met de vraag “ Mijnheer Oirbans , is het voor u echt belangrijk wie  De Draak koopt , er zit hier een andere gegadigde , ook goed voor de koopsom “ .

“ Maakt me niet uit wie De Draak koopt , als ik de centen maar krijg “  Goed mijnheer Oirbans wilt u dat herhalen en dan zet ik u nu op de meeluister microfoon , zo geschiedde .

Wel mijnheer Oirbans , wilt u weten wie dan morgen het geld naar u overmaakt “ Ja , dat wil ik wel weten “  Wel ….. Dat is Frans Hazen …………………… mijnheer Oirbans .

Toen , doodse stilte aan de andere kant van de lijn , ………….. “ is dat akkoord mijnheer Oirbans want het maakte u niet uit van wie u de centen kreeg “  ………. Weer even stilte ……..

Wel dat is goed , wie neemt contact op met ………..

Dat doen wij , en we zien u morgen in de middag om 15.00 uur op kantoor van Notaris Broekman .

Daarna , direct , de andere gegadigde gebeld en die werd op de hoogte gebracht . Dat was geen enkel probleem want er is nooit , door welke partij ook iets getekend , een principe uitspraak of iets dergelijks gedaan . Alles is in de verkennende sfeer besproken met alle voorbehoud van dien . Ik heb nooit zoveel tirades en verwensingen gehoord en daar bleef het uiteindelijk bij . Het was wel tekenend voor de mens aan de andere kant van de lijn ; ik had het goed voorvoeld .

De volgende middag om iets voor 15 uur stapten mijn vrouw en ik binnen bij notaris Broekman en we zagen daar de heer en mevrouw Oirbans zitten , met het grote ongeloof nog in hun ogen .

Er werden kort , beleefdheidshalve , handen geschud , een zeer kort gesprek , en daarna de handtekeningen op de diverse stukken .

Het was onwezenlijk , ondanks al het keiharde werken van mijn kant , inleveren van fors salaris , nagenoeg nooit vakantie of vrije dagen , slechts amper een magere felicitatie en gelukwens , de centen stonden al op zijn bankrekening .

Er werden de dagen daarop nog wat roerende zaken overgedragen en op de vraag of ik dat grote Perzische tapijt dat in de Markiezenzaal lag en in de koop zat inbegrepen en betaald was , toch niet aan hun wilde geven heb ik ruimhartig ja gezegd .

Alle overige schilderijen en wat dies meer zij is in goed overleg van de ene private eigenaar overgegaan naar de andere privé persoon .

De ECHTE UITDAGING , die inmiddels al meer dan 33 jaar duurt , zou beginnen !!!

Hieronder 2 artikelen uit BN de Stem 8 december 1984;