De derde uitdaging
Nadat de eerste tekeningen / kamerindelingen waren gemaakt ( op basis van 18 kamers ) heb ik dat terug laten brengen naar 16 ; ook hier moesten de kamers ruimte bieden aan de gasten en corresponderen met de grandeur van het gebouw ( die was nog niet zichtbaar buiten maar ik had daar al wel een idee over en dat zou ik , kosten wat kost , ( nou ja …. bijna ) ten uitvoer brengen . Daarover later meer .
We begonnen met de verbouwing in februari 1995 ( na de Vastenavond alweer ) ; de laatste tekeningen waren de 17e februari door Jan gemaakt en daar gingen we mee aan de slag . Dat afschuwelijke “ stalen staketsel “ zoals ik het noem ( de “moderne trap “) was grijs geschilderd , er lag een grijze leisteen vloer in de hal en er waren asbest platen tegen monumentale deuren geschroefd ( welke idioot heeft dat ooit bedacht ??? ) . Dat was de eerste tegenvaller want dat moest “ omzichtig “ worden verwijderd door “ marsmannetjes “ ( wat een ongelooflijke flauwekul , het was hard materiaal , afschroeven , inpakken en afvoeren en zo kijk ik er nog altijd tegenaan .
Natuurlijk wel beschermende kleding en mondkapjes ; lijkt me afdoende .
Verder kwamen we geen onverwachte “verrassingen “ tegen dus alles liep voorspoedig . Ik wist natuurlijk dat we in 1997 het 600 jarig bestaan zouden vieren dus daar maakte ik ,met enkele medewerkers al plannen voor .
Wel liep ik steeds naar de voorgevel van de Pastorie te kijken , gebouwd onder architect Van Genk ( een nichtje van me is met een nazaat van Van Genk getrouwd ) , ik vond het meer op een mausoleum lijken . “ Daar laat ik mijn gasten niet in logeren zo nam ik me voor “ .
Ik laat de hardsteen zandkleurig schilderen net zoals delen van de voorgevel van De Draak , behalve de onderkant , en het metselwerk ertussen laat ik zo . Op deze manier zou iedereen kunnen zien hoe rijk geornamenteerd deze gevel was .
Tot mijn grote verbazing ondervond ik grote weerstand hiertegen , in het begin ook van mijn architect , van de stadsarchitect en van iedereen die vond dat hij zijn of haar licht daarover moest laten schijnen . Of mensen die vonden dat ze iets “verstandigs “ te melden hadden !! Ik was daar behoorlijk chagrijnig onder ( What the hell dacht ik , gaat heel Bergen hierover behalve de eigenaar ??? ) No Way nam ik me voor .
Op enig moment zaten de toenmalige Burgemeester mevrouw Van den Berg , Cees Booij de stadsarchitect , en nog 1 of twee ambtenaren in de lounge met de heer F Asselbergs , de toenmalige directeur van de Rijksdienst Monumentenzorg ; ik zag mijn kans schoon . Hij wist natuurlijk van de recente aankoop en de verbouwing . Ik vroeg hem of hij even met me naar buiten wilde lopen “ ik wil iets met u bespreken “ .
“ Natuurlijk meneer Hazen , ik loop met u mee “ Wij naar buiten en ik legde hem uit wat ik van plan was met de voorgevel , wat ik wilde doen qua aanlichten van de drie panden van De Draak en de voorgevel van de Pastorie .
Deze man begreep het tenminste direct , hij gaf me gelijk dat dit plan de voorgevel zou verlevendigen , en zei “ doen mijnheer Hazen “ .
Wij terug naar binnen en ik zei tegen Burgemeester mevrouw A van den Berg en Cees Booij “ ik heb goed nieuws voor u , de heer Asselbergs gaat akkoord met mijn plannen voor de voorgevel van de pastorie “ Ik wens u nog een prettige avond , schudde wat handen en vertrok richting kantoor . Yess , Yess zo werkt dat dus !!!
Geregeld , dacht ik , gelukkig zijn er mensen die ook zien wat ik zie .
Ik had contact met schildersbedrijf De Waal en bedacht dat ik , voor Pasen van 1995 die voorgevel in elk geval in de eerste verflaag wilde hebben , weg met het mausoleum zodat “ heel Bergen mee kan feesten met Frans gedurende de Pasen “ . Ik voelde me een beetje Paashaas.
En jawel , donderdag voor Pasen was het gebouw in de grondlaag gezet en dit effect overtrof zelfs mijn stoutste verwachtingen ; wat een beauty !!!! .
Ik had me voorgenomen om de voorgevels van De Draak en de Pastorie aan te laten lichten , ik heb hiervoor een speciaal bedrijf opdracht gegeven en die hebben ook het “ lichtgordijn “ in de hal van de Residence ontworpen en gemaakt .
Kort voor de bouwvak was de klus geklaard , de gevel stond fraai te wezen en ’s avonds werden alle gevels aangelicht ; wat een geweldige uitstraling ; ik was de eerste die hiermee begonnen was op de Grote Markt , er zouden er meer volgen gelukkig .
De Residence ( zo werd de benaming ) was met buizen waarin allerlei kabels en techniek zat met De Draak verbonden , en de achtergelegen parking was ook fors onder handen genomen , hemelwaterafvoeren , nieuwe bestrating en verlichting . Je kon toen nog parkeren op de Grote Markt ; ik hoor de baas van het hoveniersbedrijf nog tegen me zeggen “ Mijnheer Hazen , dit ga je nooit terug verdienen “ Mijn reactie was “ alles heeft tijd nodig zeker de mooiste dingen, let maar op “ . Een paar jaar later mocht er niet meer geparkeerd worden op de Grote Markt en kon ik dus een vergoeding vragen om te parkeren op dit terrein “ Hoezo , niet terugverdienen ? “ .
Ik had dus eigenlijk de duurste parking in Bergen op Zoom gekocht bedacht ik me maar inmiddels telde het hotelbedrijf 51 hotelkamers , met twee prachtige bruidskamers ( uniek in Brabant ) , suites en junior suites .
De heropening was op 15 september 1995 met een paar honderd genodigden ( niet zoals de 1e heropening van 12 december 1985 ) en de openingshandeling gebeurde door mevrouw Ans van den Berg , onze burgemeester , en de heer Cees de Boer van General Electric Plastics .
Een tweede mijlpaal na 10 jaar eigenaarschap van De Draak .
Op naar het jubileum feest in 1997 . Dat was nog maar 15 maanden van ons verwijderd .
Inmiddels voerde ik al enige tijd gesprekken met mevrouw Van der Kloot , die wilde een deel van de kelders onder de Residence huren om daar een soort brasserie in te richten . Heineken dacht met haar mee en er kwam ook toestemming van de Gemeente om de kelders van buitenaf aan de voorzijde bereikbaar te maken .
Korte tijd na de ingebruikname van de Residence kon ik een deel van de kelders verhuren aan Heineken die verder de zaken regelde met mevrouw Van de Kloot . Dat gaat niet verkeerd vond ik toen en vind ik nu nog steeds .